vrijdag 29 augustus 2014

Bericht uit - message from nagano

Looking for English? Scroll down a bit!

De olympische winterspelen van 1998 die nagano op de wereldkaart zette, lijkt deze stad nooit helemasl verlaten te hebben. Bij het binnenlopen van de stationshal (in een verbouwing die mij een beetje aan utrecht centraal doet denken) is het eerste wat ik zie een grote olympische poster. En door de stad heen zie je ook herinneringen. Een miniatuurversie van de vlam, magazine covers van winnende japanners 16 jaar geleden...

Maar deze relaxte stad heeft meer te bieden, de meest bekende is het tempelcomplex zenkoji. Je kunt door een donkere ondergrondse gang lopen, die de dood en wedergeboorte symboliseert. Helaas ging er net een behoorlijke tourgroep naar beneden toen ik aankwam, dus heb ik het even over geslagen. Met als doel om het op een van mijn andere 3 dagen nog een keer te proberen.
Maar daar is het niet van gekomen. Want nagano is ook een goede uitvalsbasis voor tripjes naar prachtige natuur.
Dat moest wel een dagje wachten met de regen. Gelukkig had ik een heel leuk hostel met 1166 backpackers en leuke kamergenoten. Om eerlijk te zijn ben ik die dag alleen het hostel uit geweest om te eten. Lunch was soba noodles met haring en als tussendoortje een misosoepijsje. Jup, dat bestaat. En het is verassend lekker. Mijn avondeten was een stuk minder interessant: een supermarkt sushi maaltijdje en een salade.

Op de dagen dat het zo goed als droog was heb ik twee tripjes gemaakt. Eentje naar het jigokudani yaen-koen snow monkey park. Waar apen ontspannen in de heetwaterbronnen. De bergen in, na een treinritje een gratis elektrische fiets gehuurd (heet het nog huren als het gratis is?). En dat motortje was nodig met de haarspeldbochten onderweg, want na bijna 3 maanden niet gefietst te hebben was het kleine japanse fietsje even wennen. En dan ook nog links of op de stoep rijden.
Maar de apen waren het waard. Wat een leukerds. Misschien een beetje meer park omgeving dan dat ik had, maar de apen maakten met hun eigewijze natuurlijke, springerige gedrag een hoop goed. Hier wordt niet geaaid en getroeteld zoals bij de reeën van miyajima en nara.
En zo hoort het. Volgens mij is deze plek nog iets magischer in de winter met sneeuw. Wanner de aapjes zich opwarmen in het water.
Het ritje bergaf zing zonder motor met zwaartekracht en op de rem. Bijna de gehele weg niet hoeven trappen.

Meer mooie natuur vond ik in togakushi een bergdorpje op ongeveer 1200 meter hoogte.
Dus was de 20 graden wel verfrissend te noemen. Onderweg naar okusha shrine een mooie wandeling tussen de cedar trees. Dat geeft de poorten, beelden en kleine altaartjes onderweg wel een mysterieus sfeertje. Net als in kyoto, had ik soms het gevoel door een spirited away scene te lopen. De tempel zelf was wat kleiner dan verwacht. Na wat foto-turen is de conclusie van wandelgenoot: groothoeklens. En beter weer. Dat is ook het geval bij kagami-ike het geval, mirrorpond. De machtige bergen waren gehuld in wolken. Maar het was wel mooi. Misschien zijn beren ook van wat beter weer gedient, want die ben ik, behalve op de waarschuwingsbordjes niet tegen gekomen.

Een hoogtepuntje was het bezoek aan een ninja-dorp. Een aantal rustiek uitziende huizen en een waterrad. Absoluut geen pretparkgehalte wat ik een beetje gevreesd had. Het leukste was het ninjahuis. Waar je zelf een weg doorheen mag zien te vinden. Ik zou een belabberde ninja zijn met al die slimme trucjes van schuivende, draaiende en verstopte deuren. Het ninjasterren werpen begon een stuk veelbelovender. Helaas miste ik de andere 6 pogingen (al kwamen er 3 wel heel dichtbij)...

De laatste avond in nagano was een English language night in het hostel onder het genot van dumplings, mais, rijst en knapperige sprinkhanen.

Vandaag nog een half dagje tokyo en dan moet ik dit mooie land dat ik net een beetje begin te begrijpen gedag zeggen. Ik krijg er nieuw ontdekkingsvoer voor in de plaats: zuid-korea!

----------------- ENGLISH VERSION -----------------

It seems like the winter Olympics of 1998 never really left the city of nagano. When I step into the main hall of the station hall (which is in state of reconstruction), the first thing I see is a huge olympic poster.
Spread through the city are reminders of the Games too, a small replica of the olympic flame, magazine covers from 16 years ago of winning japanese athletes....

But there's more to this relaxt city. zenkoji temple might be the best known. You can walk through a pitch black tunnel, symbolizing death and rebirth.  But I skip that one when right at that moment a tourgroup enters. The plan was to give It a second try on one of my other days.
I never made it back. Because nagano is also a great base for daytrips to enjoy the surrounding nature.

A rainy day made me stay at the wonderfull 1166 backpackers hostel, hanging around with the other guests. To be honest, I only went out for foid. Lunch consisted of soba noodles with herring and a snack was misosoup icecream. Jup, you read that right, it exists. And it tastes surprisingly good. Compared to that, Dinner was a bit boring: supermarket sushi and a small salad.

On the less rainy, but very cloudy days, I made two daytrips.
One to the jigokudani yaen-koen snow monkey park. Where monkeys bath in a natural hotspring. Into the mountains I went. The first part by train. Then on a rented electronic bicycle (although renting it was free of charge, could you still cal, that renting, or is that borrowing?). I needed that little extra power from the motor when goining up the hairpin corners. After over three months without any cycling, I felt the muscles working on the slightly too small japanese bicyle. And I had to drive on the left side of the road too. Or on the pavement.
But it was worth to get to the monkeys. What a cuties. The surroundings were maybe a bit more park-like than I imagined,  but the natural, jumpy, funny behaviour of the monkeys made up for it. No feeding or petting animals here, like the deer in miyajima or nara. And that's exactly as its supposed to be.
I think this place is even more magical in winter when the monkeys cime here to warm up in the pool. The bicycle ride downhill went so quickly, I had to break all the time. Almost no legwork to be done.

More wonderful nature I found in togakushi. A mountain village at about 1200 meter altitude.  20 degrees was quite refressing, almost chilly. The road to the okusha shrine, the walj among a cedar tree lined oath was very beautiful, the surrounding woods give the shrines, gates and altars a mysterious atmosphere. Like in kyoto I felt like I was walking through movie scenes of the anime spirited away.
The temple itself was a bit smaller than expected. After some photo inspection, my waljing buddy's conclusion is : wide angle lens. And better weather.
That was also the case with the other pretty spot on the trail, kagami-ike (mirror pond), the majestic mountains were hidden in the clouds. It was still a pretty sight tough. Maybe bears also like sunny weather more. P the only bears I encountered along the way were the ones on the signs along the paths.

A highlight was a visit to a ninja village. A few rustic looking buildings and a watermill. None of the entertainment park elements I feared for a bit. The best oart was the ninjahouse. You're suppose to search and find your own way through. I would be the worst ninja out there with those clever turning, sliding and hidden doors. Throwing ninja stars started off a lot more promising hitting the target right away. Sadly enough, I missed the other six (although I think 3 were quite close)...

The last night in nagano was a good one. Having an english language night while enjoing a home cooked dinner consisting of dumplings, mais, rice and crunchy grasshoppers.

I'm spending one last half-day in tokyo today. Then I have to say goodbye to this country that I feel like I just start to understand a bit. But I get a whole new culture and country that's waiting to be discovered: south-korea!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten